HAVACILIK VE BALONLA BÃœTÃœNLEÅžMÄ°Åž BÄ°R YAÅžAM

Yazan: Yavuz İşçen
Mayıs 2008

Hani bazı insanların özgeçmiÅŸine baktığınızda insana aÅŸağılık kompleksi gelir ya, bu duyguyu yaÅŸamak istemeyenlerin Ä°smail KeremoÄŸlu’nun özgeçmiÅŸine hiç bakmamalarını öneririm. Ä°smail KeremoÄŸlu, ülkemizde havacılığa tam anlamıyla gönül vermiÅŸ ve bu konuda ilklere imza atmış bir isim. 1985 yılından bu yana, Türk Hava Kurumu bünyesinde paraşüt, planör ve balon öğretmenliÄŸi görevlerinde bulunmuÅŸ. Aynı zamanda motorlu uçak pilotu.
Bu alanlarda ulusal ve uluslararası birçok yarışmanın organizasyonu, hakemliÄŸi ve bizzat yarışmacısı olmuÅŸ. Milli sporcu sıfatıyla katıldığı yarışmaları ve aldığı dereceleri sıralamaya kalkarsak birkaç sayfa yer ayırmak gerekecek. KeremoÄŸlu, Kapadokya’da ÅŸu anda Sultan Balloons’un ortaklarından ve aynı zamanda pilotlarından biri. Türkiye’ye balonun geliÅŸi ve Kapadokya’da balonculuÄŸun baÅŸlamasının yakın tanıklarından. Biz en iyisi konuyu fazla uzatmadan sözü ona bırakalım.

Peribacası Dergisi: Havacılık merakı sizde nasıl başladı?
Ä°smail KeremoÄŸlu: Çocuklukta inÅŸaatlardan aÅŸağıdaki kum birikintileri üzerine atlardık. Epey inÅŸaat atlayışım vardır! Bu uçma merakı sayesinde 1984 yılında Türk Hava Kurumu’nda (THK) paraşütle baÅŸladım. Bursa’da ilk atlayışımda çatıya düştüm. Hava çok kötüydü bizi deneme maksadıyla atlatmışlardı. O günden bu yana 485 kez paraşütle atladım. Paraşüte devam ederken aynı anda planör kurslarına da baÅŸladım. Bunu motorlu uçak takip etti.

Peribacası D.: Arada bir de balon var. Balona olan ilginiz nasıl gelişti? Bu konuda ne tür görevlerde bulundunuz?
Ä°smail K.: Türkiye’ye sıcak hava balonlarının geliÅŸi 1985 yılında THK aracılığı ile oldu. O yıllarda bizde balondan anlayan kimse yoktu. Paraşüt okulu hocalarımızdan Akın Özbekligil balonla ilgilenmeye baÅŸladı. Sonra Belçika’dan bir balon pilotu getirdiler ve ilk uçuÅŸlar baÅŸladı. Ben de Akın Hoca’nın yer ekipliÄŸini yaparak balonla tanıştım. 1986’da Türk KuÅŸu Genel Müdürlüğü’nün kadrolu personeli oldum ve lisansımı alarak uçmaya baÅŸladım. 1989-92 yılları arasında Türk KuÅŸu’nda balon uçuÅŸ kısım amirliÄŸi görevinde bulundum. 1995-97 yılları arasında 1. Dünya Hava Oyunları balon komisyonu baÅŸkanlığı ve ÅŸampiyona yöneticisi olarak çalıştım. Aynı yıllarda Uluslararası Balon Komisyonu (CIA) Türkiye delegesi görevini yürütüyordum. 2002 yılına kadar da CIA tarafından onaylı balon yarışmalarında Türkiye Milli BaÅŸ Hakemi olarak görev yaptım.

Peribacası D.: Balon yarışmaları nasıl oluyor. Bu yarışlarda amaç nedir?
Ä°smail K.: Balon yarışmalarında, yarışma organizasyonu içinde yarışma direktörü ile birlikte, belli bir puan sistemine göre davet edilen dünyanın önde gelen pilotları, hakemler ve uzman kiÅŸiler bulunur. Bu komite o gün yapılacak yarışmanın ÅŸeklini belirler. Her yarışmada o günkü rüzgarın durumu esas alınır. Uzmanlar rüzgara göre yarışmanın hedeflerini oluÅŸtururlar. Yarışmada amaç yarışma direktörünün belirlediÄŸi hedefler üzerine alçalmak ve hedefe en yakın noktaya ‘marker’ adı verilen kurdeleyi bırakmaktır. Yarışma senaryoları deÄŸiÅŸik olabilir. Rüzgarı en baÅŸtan iyi hesaplayabilmek ve iyi bir plan yapmak bu tür yarışmalarda baÅŸarının temel ÅŸartıdır.

Peribacası D.: Paraşüt ve planör alanında da birçok başarıya imza attığınızı biliyoruz, ancak sohbetimiz balon üzerine olduğu için balonla devam edelim istiyoruz. Biraz da katıldığınız yarışma ve organizasyonları anlatır mısınız?
Ä°smail K.: Balon konusunda ilk kez 1990’da uluslararası bir organizasyonda Türkiye adına yarıştım ve üçüncü oldum. Bu yarışma Kıbrıs Dostluk Festivali kapsamında yapılmıştı. 1994 yılında Ä°stanbul BoÄŸazını balonla geçen ilk Türk pilotu oldum. ABD’de 1995’de yapılan Dünya Balon Åžampiyonası’nda milli hakem olarak görev yaptım. 1997’de Türkiye’de ilk kez balon ÅŸampiyonası düzenlendi. Bu ÅŸampiyonada birinci olarak Türkiye ÅŸampiyonu oldum. Aynı yıl Uluslararası Balon Federasyonu tarafından bana takdir belgesi verildi. 1997’den sonra Türkiye’de tekrar bir yarışma düzenlenmedi. Bu bakımdan benim birinciliÄŸim hala geçerliliÄŸini koruyor. 1997’den sonraki yıllarda ABD, Japonya, Ä°ngiltere, Ä°sviçre, Fransa, Almanya gibi çeÅŸitli ülkelerde yapılan balon yarışmalarına katıldım. 1998’de Marmara Denizi’ni balonla geçerek hem bu konuda bir ilke imza attım, hem de 112 km’lik uçuÅŸ gerçekleÅŸtirerek Türkiye mesafe rekorunu kırdım. Åžu anda da balonla uçuÅŸ yükseklik, zaman ve mesafe rekorlara bana aittir. Katıldığım birçok uluslararası organizasyon var ama ilk aklıma gelenler bunlar.

Peribacası D.: Kapadokya’ya nasıl geldiniz? Buradaki etkinlikleriniz neler oldu?
Ä°smail K.: Kapadokya’ya 1989 yılında Robinson Club’ün balonları olduÄŸu zaman görevli olarak geldim. Tanıtım-reklam amaçlı iki balon getirtmiÅŸlerdi ve bunları yabancı iki pilot uçuruyordu. O yıllarda Türkiye’de yabancıların yalnız olarak uçmaları yasaktı. THK bu tür uçuÅŸlara gözlemci pilot yolluyordu. Ben de gözlemci pilot olarak Kapadokya’daki ilk uçuÅŸlara eÅŸlik ettim. Daha sonraki yıllarda 1996 ve 1997’de 1. Dünya Hava Oyunları yarışmaları kapsamında Kapadokya’da bulundum. 2002 yılından itibaren Kapadokya’ya yerleÅŸtim diyebilirim. Bu yıllarda Göreme Balloons firması kuruldu. Ben bu firmada baÅŸ pilot olarak 4 yıl görev yaptım. 2005 yılında Neil Robertson ile ortak olarak Sultan Balloons firmasını kurduk. 2006 yılından itibaren baÅŸlayan uçuÅŸlarımız halen devam ediyor. Kapadokya’da sevdiÄŸim bir iÅŸi yapmaktan çok memnun olduÄŸumu söyleyebilirim.

Peribacası D.: Bir balon pilotu olarak gününüz nasıl geçiyor, neler yapıyorsunuz?
Ä°smail K.: Mevsimin yaz ya da kış olmasına göre günlük programımız deÄŸiÅŸiyor. Kış aylarında genellikle 05:00 gibi kalkıyoruz, 07:30 gibi balon havalanmış oluyor. Yaz aylarında ise benim için gün 03:00’de baÅŸlıyor. 03:30 gibi arazide olup rüzgarı ve havayı kontrol ediyorum. Daha sonra balonlarımız ve konuklarımız geliyor. 04:30’da balonlar hazırlanmaya baÅŸlıyor; en geç 05:00 gibi havalanmış oluyoruz. UçuÅŸ 1 saat 15 dakika kadar sürüyor. Ä°niÅŸten sonra yarım saat yerdeki organizasyonlar devam ediyor. Sertifika verilmesi ve ÅŸampanyalı kutlama yapılıyor. 07:30 civarında konuklarımızı otellerine bırakmış oluyoruz. Bundan sonra ofisteki iÅŸlerimiz baÅŸlıyor ve gün boyu devam ediyor. Çalışma saatlerimiz nedeniyle gündüz uyumak durumunda kalıyoruz ama gece uykusuna benzemiyor. DoÄŸayı çok seven biriyim. Burada küçük bir çiftlik oluÅŸturduk. Günün devamında buradaki hayvanlarımla ilgileniyorum. Bazen atıma biniyorum. Köpeklerim var, onlarla oynuyorum. Tavus kuÅŸlarımız ve güvercinlerimiz var. Bazen güvercinlerimi uçurup onları seyrediyorum. Aslında kendimi fazlasıyla ÅŸanslı hissediyorum çünkü yaÅŸadığım hayattan mutluyum. ÇoÄŸu zaman uçuÅŸlar sonrasında konuklarımızla sohbete dalıyoruz onların da gözünden kaçmıyor bu durum. Hep söylüyorlar, “siz iÅŸinizi çok seviyorsunuz” diyorlar. Gerçekten de Kapadokya’da bu iÅŸi yapmaktan çok zevk alıyorum. UçurduÄŸumuz insanların bir kısmıyla sonradan dost oluyoruz. Bunların arasında yıllardır görüştüklerim var. Yazışıyoruz, birbirimizi davet ediyoruz bunlar hoÅŸ ÅŸeyler.

Not: Bu yazı Peribacası Kapadokya Kültür ve Tanıtım Dergisi’nin Mayıs 2008 sayısında yayınlanmıştır. Derginin telif hakları ile korunmaktadır. Hiçbir ÅŸekilde kopyalanamaz.
www.cappadociaexplorer.com