Orta Anadolu’nun ve Kapadokya’nın en eski köy yerleÅŸmesi olan Aşıklı Höyük, koruyucu çatı yapısına kavuÅŸtu. Projesi ve ödeneÄŸi tamamlanarak inÅŸasına baÅŸlanmış olan Koruyucu Çatı Yapısı Projesi, 2010 yılı kış aylarında talihsiz bir ÅŸekilde bürokratik nedenlerle aksamıştı. Projedeki aksaklığın, Aksaray Ä°l Kültür ve Turizm Müdürlüğü, Aksaray Ä°l Özel Ä°daresi ile Konya Rölöve ve Anıtlar Müdürlüğü’nün destekleriyle giderilmesi sonucunda Aşıklı Höyük’e koruyucu çatı yapımı geçtiÄŸimiz günlerde gerçekleÅŸtirildi. Ayrıca, Aşıklı Höyük’te 2011 yılında yapılan çalışmalarda yine önemli bulgular elde edildi.

Aşıklı Höyük 2011 kazı sezonu sonuçları
Aksaray il merkezinin 25 km kadar güneydoÄŸusunda, Ihlara-Güzelyurt karayolundan 1 km içeride yer alan ve günümüzden 10 bin yıl öncesine tarihlenen Aşıklı Höyük’te 2011 kazı sezonu çalışmaları geçtiÄŸimiz eylül ayında sonuçlandı.
Bu yıl yapılan çalışmalardan biri, Melendiz nehrinin eski yataklarını saptamak amacıyla bugünkü höyük sınırının 200 m kadar doÄŸusunda yapılan burgulama sondajıydı. 2010 sezonunda C. KuzucuoÄŸlu’nun yaptığı burgulama, Aşıklı’dan daha eski olabilecek bir yerleÅŸme olasılığını gösteren sonuçlar vermiÅŸti. 2011 yılında, bu sonuçları test etmek amacıyla aynı yerde bu kez elle yapılan burgulama da aynı sonuçları verdi. Aşıklı’nın kazılmakta olan en eski tabakasından yaklaşık 2000 yıl kadar daha eskiye giden bu arkeolojik dolgunun erken bir yerleÅŸmeye ait  olup olmadığı 2012 yılında yapılacak bir test-açması ile belirlenmeye çalışılacak.

Anadolu parsının kemikleri, et saklama çukurları ve caprolitler
Bu yıl yapılan çalışmalarda elde edilen diğer bulgular özet olarak şöyle:
• M.Ö. 8. bin yıl yerleÅŸmesinde Anadolu’daki ilk tarıma alınmış bezelye taneleri bulundu.
• Biri M.Ö. 8. bin yıl, diÄŸeri ise M.Ö. 9. bin yıl tabakalarında, 1970’lerde soyunun  tükendiÄŸini bildiÄŸimiz Anadolu parsına (Panthera pardus) ait kemikler ortaya çıkarıldı.
• Aşıklı’da kazılan en erken tabaka, 2011 yılında alınan radyoaktif tarihleme sonuçlarına göre, M.Ö. 8800 ile 8600 arasına tarihlendi. Örnek sayısının çoÄŸaltılması, tarihlerin sınanması ve kesinleÅŸtirilmesi için 2011 yılında yanmış odun parçalarının yanı sıra, kemik ve karbonlaÅŸmış tahıl tanelerinden de örnekler alındı. Bu denli eski tarihler, Aşıklı için olduÄŸu kadar, Orta Anadolu’daki avcı-toplayıcı ve göçer yaÅŸam biçiminden yerleÅŸik ve üretimci yaÅŸam biçimine geçiÅŸ sürecinin ayrıntılarıyla anlaşılması açısından büyük önem taşıyor.
• M.Ö. 9. bin yılın baÅŸlarına tarihlenen ve topraÄŸa yarı gömülü oval planlı kerpiç binaların yanında, köşeleri yuvarlatılmış dörtgen planlı bir baÅŸka bina daha kazıldı. Bina, duvar yapım tekniÄŸi, üç kez yenilenmiÅŸ tabanının yapısı ve dokusu açısından diÄŸer oval planlılardan farklılık gösteriyor. Binanın iÅŸlevini anlamak için bol miktarda alınan taban, mikromorfoloji vb. örnekleri içinde Aşıklı’da daha önce hiç ortaya çıkarılmamış sürpriz bir bulgu elde edildi. Caprolit denilen ve 14-15 parçalık bir grup halinde taban üzerinde bulunan fosilleÅŸmiÅŸ dışkıların insanlara mı, hayvanlara mı ait olduÄŸu henüz bilinmiyor. Örnekler, uzmanlar tarafından araÅŸtırılacak.
• Caprolitlerin çıktığı bina ile aynı tabakadaki oval yapılardan birinde ise, taban altına açılan iki ayrı çukur içine gömülmüş iki Aşıklılı bulundu. Bireylerin, buraya yerleÅŸmek üzere gelen ilk topluluÄŸun bir kaç nesil sonrasının üyeleri olduÄŸu ve birinin 12-13 yaÅŸlarında bir kız, diÄŸerinin ise yetiÅŸkin bir kadın olduÄŸu tahmin ediliyor. Ana karnındaki pozisyonda gömülen 12-13 yaÅŸlarındaki kızın yanında herhangi bir armaÄŸan bulunmazken, diÄŸerinde bacağının altına bırakılmış bir kızıl geyik boynuzu bulundu. Ãœzerindeki kullanım izlerinden, boynuzun iÅŸlenmediÄŸi, ancak doÄŸal haliyle uzun süre kullanıldığı belirlendi.
• 2. Tabaka olarak bilinen, M.Ö. 8. bin yıla tarihlenen alanda da kazılara devam edilerek toplam yedi yeni binada çalışıldı. Her bir binanın kendi özellikleri dışında ortak olan özellikleri, taban üstü faaliyetlerdi. Taban üstüne bırakılmış yaban sığırı ve yaban eÅŸeÄŸi kürek kemiklerinden yongalama artıklarına, öğütme taÅŸlarından çukurlara, sekilere kadar çeÅŸitli bulgu ve buluntular elde edildi. Bunların içinde, et saklama çukurları olarak deÄŸerlendiren, tabana açılmış ve üstleri kerpiç bloklarla örtülmüş olan çukurlar en ilginç buluntulardan biri olarak deÄŸerlendirildi.

FotoÄŸraflar  ve ayrıntılı bilgi www.asiklihoyuk.org sitesinden alınmıştır.